kedileri çok seviyorum.
hem estetik açıdan çok beğeniyorum hem bağımsız ve bireysel tarzlarını çok seviyorum.
yıllarca, annemden ayrı bir evim olur olmaz, bir kedim olacak sandım.
kendi evim olunca fikrim değişti sonra.
önce "yapabilir miyim? gerekli sevgi, ilgi ve özeni verebilecek miyim? ona iyi bakabilecek miyim?" gibi etik kaygılar başladı.
sonra daha önce hiç aklıma gelmemiş olan bir başka düşünce düştü aklıma:
"bi dakika, tamam ben kedi alıcam diyelim, onu evime getiricem, beraber yaşamaya başlıycaz vs. ama, acaba kedicik bunu isteyecek mi?"
hayvanları "satın alma"ın ne zamandan beri insanlara bir hak olarak görüldüğünü, onların hayatında nasıl olup da bunca karar verici olabildiğimizi sorguladım durdum...
vazgeçtim...
