istanbul'u da yalnız yaşamayı da sevmeme karşın, bir şeyler oluyor birden... "ahh izmir" diyorum, "ahh memleketim, ahh ailem, ailemin dibinde olmak...".
daha önce de yazmıştım:
küçücük şeyleri özleyiveriyor insan...
bir yandan da diyorum kendime :
"sen niye yapıp dağıtmıyorsun komşulara?"
