istanbul'u da yalnız yaşamayı da sevmeme karşın, bir şeyler oluyor birden... "ahh izmir" diyorum, "ahh memleketim, ahh ailem, ailemin dibinde olmak...".
daha önce de yazmıştım:
küçücük şeyleri özleyiveriyor insan...
bir yandan da diyorum kendime :
"sen niye yapıp dağıtmıyorsun komşulara?"
aşure yapmanın yaşı mı varmış? üşengeç biri değilsen her yaşta yapılabilir gibi geliyor. bu yıl daha aşure yiyemedim, en kısa zamanda özsüte gidip yemek istiyorum :)
YanıtlaSilolsa da yesek :)
YanıtlaSilsevgili men de boor,
YanıtlaSildi mi ama yaa;) dur bakayım, umarım bir cesaret gelir de kalkışırım;)
özsüt'te iyidir aşure ama ev aşuresi bambaşka bence:)
sevgili pelinpembesi,
getirmiyor ki hiçbir komşu:)
nerde o eski komşuluklar denecek artık zamanla demek ki...bir komşumuz getirdi geçenlerde, demek ki komşuluk ölmemiş izmir'de henüz...
YanıtlaSilsevgili zeze,
YanıtlaSilsanırım..
en azından benim oturduğum apartmanlarda gerçekten eksikliğini duyuyorum istanbul'da..
yoksa sorun bende mi;)
ben ilk aşuremi galiba 29 yaşında yaptım. yemek yapmayı bilmeden ve bir işi yapmadan önce insanların çok büyük bir şey yaptıklarını feci zahmet çektiklerini sanardım. aşure inan ki çok kolay bir yemek . sadece bir kaç sırrı var. onuda sorarsan söylerim . yemek yapmak zor değildir sıkıcıdır dersen kabul ederim ama :)
YanıtlaSilben de dün yaptım ikinci aşuremi . umarım en yakın zamanda sen de yaparsın . birer bardaktan sana yeter :)
sevgilerimle
sevgili kibritci kız,
YanıtlaSilneyse ki 4 yılım daha var :)
yemek yapmayı severim ben de naçizane, ama, aşure komplike gibi görünüyor bana.
cesaretlendirmeniz çok iyi geliyor, ama, hala fırsat bulamadım maalesef. yine de çok teşekkürler destek için;)