hayat, ve sanırım en çok da modern hayat, hiç durup da kendimize "ben ne istiyorum?" diye sormaya fırsat vermiyor..
her şey belli önceden.. hangi sosyo-ekonomik sınıfta doğduysanız, ona bağlı olarak..
kendi dahil olduğum orta sınıfta mesela:
mahallenin ilkokulu- ilçenin anadolu lisesi-devlet üniversitesi- yine orta sınıftan mümkünse garantili bir iş- evlilik- çocuk- emeklilik- ölüm.
sanki her birimizin hayali aynı olabilirmiş gibi, "üniversite"nin hayalini kurduk hepimiz lisedeyken...
daha iyi bir alternatifimiz yoktu çünkü...
tutkularımız yok, "çok istediklerimizi" yapmıyoruz hiç birimiz.. bilmiyoruz dahi, neyi istediğimizi...
