ayy bak bu post bana ne hatırlattı . çok küçükken bizi kimse düğüne,pikniğe,eğlenceye götürmezdi. hatta çok sevdiğim dayımın kızının düğününe gitmeyi istemiştik , ablamla bekledik ki biri bizi alsın ne gelen oldu ne de giden. şimdi bana deseler ki ; gel cennete giderken seni bırakayım yolum üstünde .sağol derim ,öğrendim çok küçükken başkasının arabasına binmemeyi :(
geri dönme sıkıntısı yüzünden başkalarına yük olmak istemediğim için akşamları dışarı bile çıkmayan da benim :( sonra da vay efendim neden evde kaldım, ee bir dışarı çıkıp koca bulamıyorum ki şekerim!
ayy bak bu post bana ne hatırlattı . çok küçükken bizi kimse düğüne,pikniğe,eğlenceye götürmezdi. hatta çok sevdiğim dayımın kızının düğününe gitmeyi istemiştik , ablamla bekledik ki biri bizi alsın ne gelen oldu ne de giden. şimdi bana deseler ki ; gel cennete giderken seni bırakayım yolum üstünde .sağol derim ,öğrendim çok küçükken başkasının arabasına binmemeyi :(
YanıtlaSilgeri dönme sıkıntısı yüzünden başkalarına yük olmak istemediğim için akşamları dışarı bile çıkmayan da benim :( sonra da vay efendim neden evde kaldım, ee bir dışarı çıkıp koca bulamıyorum ki şekerim!
YanıtlaSilAyy bu duygu nasil tanidik geldi.Yaraya parmak bastin valla:)
YanıtlaSil:) :(
YanıtlaSilhüzünlü+gülmeli bir post oldu bu.