orhan veli'den...

bayrak

ey bir muharebe meydanında

avuçları kanımla dolu

kafası gövdemin altında

bacağı kolumun üstünde

cansız uyuyan insan kardeşim!

ne adını biliyorum

ne günahını.

ihtimal aynı ordunun neferleriyiz

ihtimal düşman.

belki de tanırsın beni.

ben İstanbul' da şarkı söyleyen

tayyareyle Hamburg' a düşen

majino' da yaralanan

atina' da açlıktan ölen

singapur' da esir edilenim.

alınyazımı kendim yazmadım

bununla beraber biliyorum,

o yazıyı yazanlar kadar olsun,

çiçekli dondurmanın tadını

cazbant sesindeki sevinci,

meşhur olmanın azametini.

sen de nimetler tanırsın biliyorum;

çaydan, simitten,

kalınca bir paltodan gayrı.

zeytinyağlı enginar, kremalı keklik

bir kadeh black and white viski,

kıl pranga kızıl çengi bir esvap.

yirmi yıllık çalışmanın

bir kurşunluk hükmü varmış,

hayata harkof bölgesinde atılmakmış nasip;

aldırma.

biz bir bayrak getirdik buraya kadar;

onu da ileriye götürürler;

şu dünyada topu topu

iki milyar kişiyiz,

birbirimizi biliriz.