dar ayakkabıyla yaşamak- duşan kovaçeviç

tiyatrolar perde açalı 4 ay olmuş iken, nihayet sezonu açabildim ben de!

hafta sonu harbiye muhsin ertuğrul sahnesi'nde, sırbistan'ın en popüler yazarlarından biri olan duşan kovaçeviç'in 2011'de yazmış olduğu oyunu izledim.

pek araştırmadan, ani bir kararla, kapıdan bilet bulabilme umudu ile gittim oyuna, yani öyle çok merak ettiğim, iple çektiğim bir oyun değildi. 

oyun boyunca sıkılmasam da (kötü oyunlara hiç katlanamıyorum zaar:)), çok çok keyif alarak izlediğimi de söyleyemem.

bir kere oyun, genel olarak çok karanlık; ki bu, benim filmlerde de oyunlarda da hiç tercih etmediğim bir şeydir... net görmek isterim olanları; hele ki mimiğin, ifadenin bunca önemli olduğu tiyatro sanatında.. 

sonra, kostümlerde işçilerin başında fener vardı ve zaman zaman izleyicilerin gözüne vurup görüşü kısıtlıyordu..

onun dışında akış da, biraz ağırdı.

oyunculara sözüm yok. pek sevdiğim "süper baba'nın elif"ini (bennu yıldırımlar) sahnede kanlı canlı görmek de benim için bir zevkti;)

son söz: konu "açlık grevi" gibi sağlam bir konu olmasına rağmen, konunun sertliği ve o duygu yoğunluğu izleyiciye geçemiyor, kanımca...