başarısız boktan bir kış geçirdik

ilk haftasını devirmiş bulunduğumuz yeni yılın pek de hoş geldiğini söyleyemeyeceğim ne yazık ki...

ilk iki gün yattım zaten yılbaşından mütevellit baş ağrımı atmak için.

hafta sonu geldi geçti sonra.

pazartesi günü çok severek takip ettiğim, yaşam enerjisine hayran olduğum blogger benokız'a lenfoma teşhisi konduğunu öğrendim... ki kendisi babamı alan hastalık olduğundan alt üst eder beni her duyuşumda... ağladım ağladım, dualar ettim, ediyorum... inanıyorum ki o gencecik biri ve henüz çok başında hastalık; bu nedenle atlatacak!

ertesi gün instagramda çok severek takip ettiğim, otizmli çocuğu olan bir annenin, aslında iş dolayısıyla tanıdığım biri olduğunu fark ettim... sızım sızım oldu içim... bazen duyarlılığımı kaybediyorum, farklı gelişenle çalışmak "iş" olunca böyle oluyor bazen... insani yanım olması gerektiği kadar olamıyor bazı zamanlar... oysa bu kadar açık, yalın ve yoğun yaşıyor her biri her gün. ama bazen ben hak ettikleri kadar ilgili, özenli olamıyorum galiba... suçlu hissettim kendimi...

akşamına bomba patladı sultanahmet'te. bir polis hayatını kaybetti...

bugünse, önce fransa'da bir mizah dergisinin bombalandığı haberini aldım... dini terör... ilcemizdeki bir öğrencinin babasının kendini astığı ve durumun çocuktan saklandığı haberini aldım sonra... (evet çok zor cocuklara ölümü anlatmak, ama saklamak nedir hiç anlayamıyorum ben...)

sonra babaannemin vefat ettiği haberini aldım... babamı kaybettikten sonraki 15 yıl içinde yavaş yavaş zayıfladı ilişkilerimiz babaannemle... uzakta olmak çok garip... gidememek, orada olamamak... cenaze kalkarken, gömülürken... 89 yaşında çok acılar görmüş, çok uzun zamandır da epey hasta olan biriydi ve "beklenen" bir ölümdü... "allah rahmet eylesin" diyebiliyorum sadece... 

her ölümde, en çok da kendi ölümüyle yüzleşiyor aslında insan... kendi ölümlülüğüyle... "bana ne olacak"la... yaşamı, sonunu, anlamı düşünmekle baş başa kalıyor biraz... o nedenle dengelerimiz alt üst oluyor, sarsılıyoruz...

şahbaz'ın harikulade yılı'nı hatırladım yazarken... kitabı okumayanınız var mı sahi?

yazıya ve gündeme yaraşan şiir de turgut uyar'dan gelsin:

"yine de kötü bir kış geçirmedik sanıyorum

altın düştü örneğin

karlar beyaz yağdı, direndi uzun zaman

geleceğin sevgisi bir aklık olarak başladı

sevgilim senin ellerin bir keçi sever kadar taze

sevgilim kolera yavaşladı

üstelik birkaç kez de aya gidildi

gelindi bile

şimdi ey benim badem gözlüm

su çiçeği, kızamık boğmaca geçirmişim

ancak ölünce hatırlanan sarışınım

altın sarısının beyaza dönüştüğü şu günlerde

sabah sabah aç karnına ölünen şu günlerde

kararlı yüreğin bir manşeti yadırgarken

silah kullanmayı isterken ellerin şu günlerde

-sana onu da öğretirim-

yüreğin kıpır kıpır yerinde duramazken

saçını taramamaktan aktardığın sıkıntı

sarı bir boya halinde parmaklarına yayılırken

öyle bir sarı boya ki kanlardan damıtılmış

ve kanların bağışlanmaz dirimini taşıyan

sana bir türkü söyleyeyim

güzel olmasın gerçek olsun

beklet kendini hazır dur

adı belirsiz bademlerle birlik dur

kağnı güdenlerle birlik dur

şehir kuşatanlarla birlik dur

ölen ve yara alanlarla birlik dur

bir tarihte bir dağ yamacında

onikibinsekizyüzelliüç kişi öldü

yamaç yeşildi çünkü bir bahara başlıyordu

ölenlerin bir kısmı, tüfeksiz, onların bir kısmı

tüfek müfek bir yana donsuz gömleksizdi

sayı bilmezlerdi toptandılar

böylece bir yerlerde toplandılar

yürekleri uzun bi süre atmadı

aslında

çoğu da insan olduğundan yüreksizdi

bir sürü alan ve ova bir sürü ağaçaltı ve orman

ölmemeye bir sürü bahane

örneğin suyu görünce hemen ayaklarını soktular

çünkü gölgeli bir su her zaman

bitmemiş bir yapıda her zaman

çünkü sonu buysa

ölmek elbette gereksizdi

bilirim hoşuna gitmiştir bu ilkel türkü

ilkelliği bütün bir yaz ve kış yaşanan

çünkü sağlıklı bir güneşe taparsın sen

her bir ışını şiir yazanlara umut ve hüzün veren

bir karanfil olarak süner gider belleğinde

atı ve insanı doyuran çavdar

sevgilim hazırlığın tamdır

ve şiire artık saygın yok

üstelik ben de seninleyim bu konuda

pazardan karsız dönen köylüler gibi

kanın ateşin ve seslerin böyle cömertçe kullanıldığı

böyle sorumsuzca kullanıldığı bir dönemde

herkesin şimdilik hakkı vardır hüzünlenmeye

yukarda dediğime bakma aslında

başarısız boktan bir kış geçirdik

kanımız bile doğru dürüst akmadı

bir sürü çocuğu öldürdüler."