Cumartesi, Ekim 29, 2016

aşk, nasıl da kırılgan...

"bulutların üstünden 
bıraktım ben kendimi
sonunu düşünmeden
duygular sarınca beni
gizlice tuttum elini
yüzüne baktım usulca
gözlerin fısıldadı 
mutluluğu yavaşça

çiçeklerin kokusu
dalgaların şarkısı
rüzgarın fısıltısı
bir sana bir de bana

bahçede hanımeli
gökyüzünde yıldızlar
yağmurun narin sesi
şimdi bir anlamı var
aşk nasıl da kırılgan
sus dedim ama olmadı
kalbimden ismin geçti
kimseler duymadı

çiçeklerin kokusu
dalgaların şarkısı
rüzgarın fısıltısı
bir sana bir de bana"



çok sevdiğim bu şarkıyı "benim saf dünyama" çok yakıştırdığını, benimle özdeşleştirdiğini söyleyiverdi bu sabah hayatımdakisevgiliinsan.
dünyalar benim oldu o an...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder