“Büyüyünce ne olmak istiyorsun?” olsagerek.
Gözlemlediğim kadarıyla daha küçüklerden oldukça farklı cevaplar gelse de, 9-12 yaş aralığında “doktor” ve özellikle de “beyin cerrahı” yanıtı geliyor sıklıkla.
Neden acaba?
Ben o yaşlardayken de böyleydi bu. Ve bu cevabı veren arkadaşlarımın hiçbiri de beyin cerrahı olmadı büyüdüklerinde (çok azı da doktor oldu)...
İyi ki de olmadılar... Çünkü bence ne gerçekten istedikleri buydu ne de toplumun bu kadar beyin cerahına ihtiyacı vardı...
Bu sadece “en zor” olduğu düşünüldüğü için toplumca ulaşılması istenilen bir meslekti.
Ama neden en zora ulaşması istenirdi ki çocukların???
Oysa;
En çok istedikleri, yapmaktan en çok keyif aldıkları, en becerikli oldukları alanda eğitim alıp çalıştıklarında kendilerine ve topluma daha yararlı olmazlar mıydı?
***
Siz hangi mesleği yapmak istiyordunuz çocukken?
Sonra nasıl evrildi yaşamınız?
***
Ben çok küçükken çevremden duyup çocuk doktoru olmak istediğimi söylediğim bir dönemden sonra dansçı, muhabir, polis olmak istedim ilkokul ve ortaokul hayatım boyunca. Lisede ise, öğretmen olmak istediğime karar verdim; okulda çalışmak, çocuklarla olmak, öğretmek ve öğrenmek istiyordum. Türkçe öğretmeni, okul öncesi öğretmeni ya da rehber öğretmen olabilirdim. Son sınıfta PDR okuma fikrimi netleştirdim ve hayatımdaki en iyi kararlarımdan biriydi sanırım. Lisans eğitimim boyunca fark ettim ki, bu alan hayal ettiğimden çok daha geniş, çok daha güzel.
Dilerim siz de istediğiniz mesleği yapabiliyorsunuzdur!
Öğrendikçe algılar ve bunun sonucunda beklentiler değişiyor. Ben 9 yaşında karar vermştim elektronikçi olmaaya. Şanslı azınlıktayım, yaşamımı Elektronik Mühendisi olara sürdürüyorum.
YanıtlaSilSevgili Beyaz Yakalı,
SilDediğiniz gibi şanslısınız, ne mutlu size:) Ben de sizin kadar erken yaşta karar vermesem de mesleğini seven şanslı azınlıktanım:)