@ iş bankasının sağlık imkanlarından yararlanırken, doktora gitmek hobimdi adeta. içimde en ufak şüphe kalmasın isterdim, gideyim bir şey yoksa içim rahat etsin; varsa da erkenden tanılansın, tedavi edilsin.. bir nevi hipokondriazis... çocuk yaşta babamı kaybettiğimden belki de… şimdi anlıyorum ki, evhamlı olmak lüksmüş meğersem. şimdi bir doktora gitmek, tahlili ilacı derken 100-200’ü bulunca evhamdan eser kalmadı. burada iyi doktor, hastane bilmemek de cabası…
@ şu öpüşme eylemi çalıştığım yerde (bağcılar göztepe’de) yapılsaydı keşke… böyle değişik fikirler geliyor aklıma. Tutucu, rahatsız edici yerlerde ilgiç açılım/ atılımlar yapılsın.. ne bileyim, haftada birgün 100- 150 üniversite öğrencisi gelsin, renkli kıyafetleri, saçlarıyla halkla kaynaşsın, sonra turist kafileleri getirilsin. Bölge sakinleri görsün, tanısın, alışsın…
@ kitaplar için güvenilir bir referansa ihtiyaç duyardım hep. Bi nevi “imdb’nin kitap versiyonu” arayışındaydım. Bugün bloglardan birinde rastladım ve sanıyorum ki, aradığımı buldum:
sizlere de faydalı olması dileğiyle;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder