yurdumun orta yaş hatunlarında gözlemlediğim bir "dert yarıştırma sendromu" var ki, evlerden uzak:)
yani şöyle; pek çoğunda "ben neler neler çektim, ne çok şey yaşadım, her acıyı gördüm, en çok ben ezildim" sanrıları söz konusu sanki.
farz-ı misal, bir derdinizi anlatsanız muhakkak "o da bir şey midir ki?", daha sertine dair bir hikayeleri mutlaka vardır. ya da mesela, anne babalarına en çok onlar bakmıştır, en çok onlar yalnız kalmış ama yine de ayakta durmuştur. onlar olmasa dünyanın hali nicedir.. vs vs..
bir psikolojik danışman olarak, bu olgunun nedenlerini araştırıp anlamaya çalışmam gerek evet, ama, şu aralar ben sadece sinir olabiliyorum işbu kadınlara!!!
umarım, böyle bir danışanla karşılaşmam yakınlarda:)
danışanın iyisi kötüsü olmaz danışman haaanım:)))
YanıtlaSilsevgili doneyalcın,
YanıtlaSil:))
haklısın!
ama insanın tam da bir şeylere sinir olduğu bir dönemde, sinir olduğu kişilere yardım etmeye çalışması hiç kolay olmaz sanırım ;)
evet haklısın danışmanda insandır oda sinir olabilir:)
SilAa psikolojik danışman olduğunu bilmiyordum, güzel bir meslek bence..ama böyle kadınlara sinir olunca onlara yardım etmen de zor olur sanırım:))ah ah bilsen ben neler çektim:))))
YanıtlaSilşaka olarak yazdım ama doğru:((
sevgili bücürükveben,
Silteşekkürler, evet ben de seviyorum mesleğimi.
o tip danışanları durdurmak için birtakım tekniklerimiz var aslında;) meslek sırrı:)
:))) ah kardeş oda bir şeymi
YanıtlaSilben neleriyle uğraşıyorum :)))))
aynen böyle olur :))
banada çok pozitif
hep pozitif olduğum için kızanlar olur bazen:))
sevgili siyahkuğu,
Sil:)
pozitif olmak süper bence. hiç değişme;)
Oda bişey mi diye başlayanlardan,
YanıtlaSilBizim zamanımızda diye başlayıp derde bağlayanlardan,
senin derdine denk dert bulup arşiv kurcalayanlardan,
En önemlisi bunu karakterine işlemiş ve yaşam tarzı edinmiş insanlardan uzak durmak lazım...
Onlar insanların enerjisini çekmek için gelmişler dünyaya...
Banada bi el atsan ne güzel olur.
Böyle bi annem var ki akla zarar. Bir evde hiç mi güzel bişey olmaz bizde valla billa yok ya:(
sevgili Amak-ı Hayal,
Silçok önemli bir noktaya değinmişsin, gerçekten de "bunu yaşam tarzı edinmiş" bir kitle var! dediğin gibi, uzak durmalı onlardan;)
senin anneni sıraya alayım, zira önce kendi annemi halletmem lazım;)
klişe olacak"ZOR DOSTUM ZOR" Her şeyi abartmayı KDV ile öğrendikte ondan..;))
YanıtlaSilsevgili crazywomanrosemary,
Sil"dramatize etme sendromu" sanırım;)
Gece gece çok güldüm:) Evet ya biri bunu araştırsın neden dertlerle övünmeyi seviyoruz ki toplum olarak:)
YanıtlaSilsevgili Mocha Daily,
Silbence de araştırılmalı! nedir yani, neye hizmet ediyor, niye iyi geliyor dertlerle övünmek?
bir anlamda "ego"yu koruyor ve yüceltiyor olabilir belki.. "neler yaşadım ve hala ayaktayım" gibi yani.
Çünkü arabesk ruhumuz geçmişten beri yapışmış üzerimize, çoğumuz geleneklerine bağlı ve sevgisini göstermekten korkan anne babaların elinde büyüdüğümüz için eskiden bulamadığımızı büyüyünce arıyoruz, hele ki orta yaş gibi "gençlik elden gitmeden" kaygılı zamanlarda tavan yapıyor doğal olarak :)
YanıtlaSilBelki gerçekten çok çekmiştir ama sürekli bunu anlatmak, negatifi görmek, en kötüsünü kendininki sanmak da hastalık tabi.
İnsan kendini,kaderini kabullenmeli ve bugününü sevmeli önce.
Sevgiler.
sevgili Pontinin Takıları,
Silçok zorluklardan gelmiş bir toplum olduğumuzdan mı acaba?..
bilemiyorum..
güzel söylemişsin; bugünümüzü ve kendimizi sevdiğimiz güzel günler olsun o halde;)
Kadınların altın günlerinde, en çok hastalığı olduğunu ifade eden, en çok doktor ve ilaç adı bilen, hastane maceraları anlatmakla bitmeyen teyzeler daha çok saygı görürler.
YanıtlaSilsevgili Must.,
Sileee görmüş geçirmiş ve çok çekmiş nihayetinde, hak ediyor saygıyı:D
aslında yarıştırmayı çok seviyoruz herşeyimizi..kimi zaman yaşadığımız heyecanlı olaylar kimi zaman yaşadığımız zorluklar kimi zaman çocuklarımız kimi zaman öğrenciliğimiz..bir örneğide şudur:"yaa abi bizim lise çok başkaydı yaa yapmadığımız şey kalmadı." diye başlar.halbuki yaptıklarımız bir çoğumuzun yaptığı haylazlıklardır..sevgilerle:)..
YanıtlaSilsevgili furkan,
Silevet aslında pek çok şeyi yarıştırıyoruz... dert yarıştırmak da, bunun sadece bir yanı olabilir belki de..
yine o da "egomuzu/beni" korumak, ortaya koymak adına ihtiyacımız olan bir şey olabilir belki.