bu kadar takık değildim bu konuya eskiden.
3 seneyi geçti sigarayı bırakalı ama bu kadar tahammülsüz değildim yakın zamana kadar.
hoşlanmıyorum sigara dumanı ve kokusundan. "hoşlanmamak" yeterli bir ifade değil sanırım artık benim için.
"sigara diye birşey kalmasın yeryüzünde, tamamen kalksın" gibi ütopyalar düşlüyorum bu günlerde.
çok rahatsız oluyorum ortamda sigara dumanı olunca. saçım, yüzüm, giysilerime koku siniyor ya, deli oluyorum o zaman.
rahatsızlığım konusunda "sen de içmiyor muydun ne oldu böyle birden, düşman kesildin sigaraya" gibi yorumlar yapanlar da ayrı bir durum. o nasıl bir yorum ya! sevseydim, memnun olsaydım niye bırakayım ki zaten?
bıraktım; çünkü boğazımı tahriş ediyordu, kokusu dayanılmazdı, sabah ağzımda acı tatla uyanıyordum ve çevremde insanlar sigara içtikleri için ölüyorlardı...
tüm bunlardan da ziyade, bir anda anlamsızlığını fark ettim. çok saçma birşey ya, gerçekten. ne alaka, günde 10-15 kere pis kokan birşeyi ağzına sokup, içine duman çekmek? kafa da yapan birşey değil, tadı da güzel değil. çok saçma, gereksiz!
"eğitimli" diye tabir edebildiğimiz insanlarda hele hiç dayanamıyorum bu saçmalığa.
duman sadece içen kişinin içinde kalsa daha katlanılır birşey olurdu tabi, ama ortamı kokutması ve buna rağmen sigara içenlerin her ortamda sigara içmenin kendi hakları olduğunu düşünmeleri ilginç geliyor.
