bazıları çok sempatik olsa da, kabul edelim ki, ülkemizde yaşlıların geneli sevgi dolu değil ve hoşnutsuz.
bu sabah koştur koştur işe giderken, bir yaşlı teyze ile yaşadığım da, bu kanımı perçinledi.
ben sağdan hızlı hızlı yürüyorum, karşımdan da o geliyor; yüzyüze gelmeye yakın o da iyice benim sağıma (kendi soluna) yaklaştı ve öylece kaldık bir an, geçemedik. sonra bana sesini yükseltti "ben sana yol veriyorum sen hala geçmiyorsun" diye. ben de şaşırdım ve "sağdan yürünür yalnız" dedim, ve zaten acelem olduğundan hızlı hızlı devam ettim. arkamdan bir bağırmak bir sinirlenmek ki görmeyin! en çok duyduğum da "senden öğrenicektim doğruyu/ sen mi öğreticeksin bana doğruyu" tarzı cümlelerdi.
dönüp demek istedim "velev ki benden öğreniyorsun, bunda bu kadar kötü olan ne?"...
velhasıl toplum olarak patlayacak bombalar gibiyiz... kolay değil bu ülkede yaşamak zaar...
