eh her izmir'li gibi, yılın 3 ayı sularda olmaya alışmış biri olarak, çalışma hayatıyla birlikte istanbul'a gelince ayda yılda bir ayağımı sokabilir oldum denize. işbu nedenle yıllık iznimin bir kısmını muhakkak istanbul'un güneyinde geçiriyorum yıllardır.
bu yaz da 4 çift aynı tarihlere ayarladık izinlerimizi ve beraber belirledik rotamızı. fethiye'de kalınacak, çevresi gezilecek ve son iki gün kaş'a inilecekti.
(benzer tatili yıllar önce ailemle yapmıştım ben, sanırım 95'ti. 9 yaşındaymışım yani. gezerken anılarımın capcanlı olması ve o güzel günlere dönmek ayrıca hoşuma gitti...)
bayram için istanbul'dan izmir'e gelindi, ailelerle hasret giderildi.
sonra az izin alanlar istanbul'a geri gönderildi, o araya kızkıza tatil sıkıştırıldı foça'da.
sonra istanbul'dakiler yine geldi ve bu sefer izmir'den muğla'ya doğru yola çıkıldı. plansızca akyaka'ya uğranıldı önce.geçtiğimiz yaz, şahane zaman geçirdiğimiz bu yerin bunca yakınından geçip uğramamak, orman kampından aşağılara inip, doğanın içinde yüzmemek, bir waffle yememek olmaz denildi. akyaka öyle güzel öyle güzeldi ki; tüm rotayı bozup burada kalıvermek geçti bir an aklımızdan...
ama daha kelebekler vardı görülecek, saklıkent sonra... yine çevirdik direksiyonu daha güneye.
dalyan-iztuzu'na gittik. caretta carettaların yumurtlama sahası olan uzun kumsalda, dalgalı denizde oynadık, eğlendik. geliş yolunda sağlı sollu gördüğümüz nar ağaçları ve nar suyu mekanlarını yazmıştık aklımıza, dönüşte nar suyu içmek için oturduğumuz nar danesi'nde harika yemekler yedik.
akşam olunca fethiye çalış bölgesinde kalan pansiyonumuza gidip yerleştik. vojo beach otel. girer girmez ne fena bir yer olduğunu fark ettik esasen; ama, çok beklentimiz yoktu, ne de olsa sadece uyumak için kullanacaktık. ancak günler geçtikçe karşılaştığımız nezaketsizlik karşısında, pişman olduk orada kaldığımıza... neyse, tek derdimiz bu olsundu... ne de olsa bu konfor değil gezi-keşif tatiliydi.
*ikinci gün kabak koyu'na gittik, hepimizin pek merak ettiği bir yerdi. fethiye'nin güneyine doğru, ölüdeniz, kelebekler vadisi yönünde devam ederek ulaşılabilen bir yer kabak koyu. araçla bir yere kadar ulaşılıyor. oradan sonra ya 5 tl ile aşağı indiren minibüsler ya da patika yoldan yürüme seçeneği var.
biz yürümeyi göze alamadık ve minibüse binip zıplaya zıplaya indik aşağı. kabak koyu, deniz olarak güzel olmakla beraber, benim kafamdaki o komünümsü güzel hayat imajına hiç uymuyordu. bir beton havuz vardı mesela orta yerde, sonra gayet şehirli havada tesis bir tesis... neyse ki çadır bölgesine yaptığımız yürüyüşte, daha doğayla iç içe ortamlar görme fırsatımız oldu.
akşam yine minibüsler arabaların yanına çıktık ve hemen oradaki 06 gözleme'de enfes manzarada enfes gözleme yedik; muhakkak tavsiye ederim.
akşamlara gelince, gece hayatıyla aram yok zaten, öyle bar/ club hiç hazzetmem. ama çalış baya kötüydü gerçekten. bir çay ya da bira içmeye oturulacak düzgün bir mekan bulmak mümkün olmadı.
(fethiye'de turistik yer olmak açısından bir olmamışlık var maalesef... bunca turist ağırlayan bir ilçenin bu kadar sıradan kalması üzücü...)
*üçüncü gün ölüdeniz'e gittik. oldukça erken gitmemize rağmen tıklım tıklım doluydu (giriş araç başı 22 tl).
gidiş yolunda çocukken çekilmiş olduğum bu fotoğrafı yad etmemek olmazdı.
şezlong ve şemsiye hizmeti de ekstra ücretli olarak var ve ölüdeniz kurallarında "şezlong aralarına oturup 'müşteriler'i rahatsız etmemek" var! kapitalizme hoşgeldiniz!!!
biz de 'müşteriler'i rahatsız etmemek için bir ağaç altına eşyalarımızı bırakıp biraz yüzdük. aramızda yamaç paraşütü yapacak babayiğit çıkmadı belki ama, grupça muz'a binip eğlendik:)
sonra, 1'de kalkacak kelebekler vadisi teknesine yetiştik. yarım saat süren yolculuk sonunda kelebekler vadisi'ne vardık. hemen şelaleye yürümeye başladık. bu yol çok güzel! kaplan kelebeklerinin gizlendiği oyukları geçe geçe yarım saate yakın bir sürede şelaleye ulaştık. buz gibi suyun altına girdik. daha fazla ilerlemek profesyonel dağcılık gerektirdiğinden sahile dönüp turkuaz sulara attık kendimizi.
5'te kalkan teknemizle de ölüdeniz'e geri döndük. hatırlatmakta fayda var ki; bazı teknelerin biletleri vadiye girişte geçerli değilmiş ve şelaleye yürümek için yeniden 5 tl ödemeniz gerekiyormuş. seçtiğiniz tekneye dikkat etmek önemli yani!
ölüdeniz'de biraz plaj voleybolu oynayıp, yeniden yüzdük.
sonrasında da fethiye merkezdeki balık haline gidip güzel bir sofra kurduk. balıklar ve diğer deniz mahsullerini halden kendimiz seçip alıp, reis restorana oturduk. epey kalabalık bir yer; ama oldukça memnun ayrıldık biz. mezeler, salatalar oldukça lezzetli; saz ekibi tüm hali geziyor; ama bizim buralarda alıştığımız gibi kulağımızda zurna çalıp "para para" diye yapışmıyor. bir de gecenin sonunda bir helva yedik ki burada; ben ömrümde böyle güzel tat görmedim!!!
*dördüncü gün, muğla'nın olmazsa olmazı tekne turu günüydü! biz 8 kişi olduğumuzdan, kendimize özel bir tekne kiraladık (500 tl). fethiye limandan sabah çıktık yola, 3 koy gezdik toplamda.
akşam yemeği, yine fethiye merkezde dutağacı restoran'da yedik. pideler harikaydı! yemekten sonra sahil boyunca dizilmiş mekanlardan biri olan osmanlı kahvecisi'ne oturduk. dekor, müzik sunum, ve lezzet açısından çok memnun kaldığımız bir yer oldu.
*beşinci gün benim 19 yıl sonra hala heyecanla hatırladığım ve tüm grubun da hevesle görmek istediği saklıkent'e doğru yola çıktık. ve fakat ne yazık ki, kanyonun ileri bölümlerindeki yağış nedeniyle sadece girişteki soğuk suya ayaklarımızı soktuk, ilerlemek yasaktı. (bilgi için; müzekart geçmiyor, tam 5- öğrenci 2,5 tl.) bu durum epey moralimizi bozdu... sonra civardaki gizlikent'e gittik, doğanın içinde 20 dk bir yürüyüş sonunda şelaleye ulaşılan güzel bir yer burası. çıkışında/ girişinde sedirlerde alabalık yenebilen yerler var. oraya kadar gelmişken aslında bir sonraki gün gitmeyi planladığımız patara'ya geçtik.
patara arkeolojik kazı alanı; ama sıcak nedeniyle oraları gezmek yerine kendimizi o uzun meşhur kumsal ve denizine attık kendimizi. kum tepelerinden atladık sonra; çocuklar gibi eğlendik.
planımız şaştığı için, saçma bir şekilde taaa çalış'a döndük akşam. eşyalarımız pansiyondaydı ve çıkış sabah görünüyordu.
*altıncı gün, sabah nihayet vojo beach hotel'den çıkış yaptık ve yeniden dünkü yollardan geçip kalkan'a geldik. kalkan'a gelir gelmez, fethiye'den sonra nezih bir turistik beldede olduğumuzu hissetmek güzeldi! şehir merkezindeki mavi bayraklı halk plajında yüzdük; şaşırtıcı biçimde suyu serindi. ardından kaş'a doğru devam ettik. kaş'a varmaya yakın, benim yine o çocukluk tatilimden aklımda kalan kaputaş'a uğradık. 189 basamak inip masmavi sulara attık kendimizi.
sonra yola devam ettik. kaş girişinde konaklayacağımız can mokamp'a uğrayıp, çadır kampında biraz zaman geçirdik. bakmayın çadır kampı dediğime; samimi insanları, zevkli dekorasyonu, sevimli kedileri ile çok güzel bir yer.
kaş'ta biraz zaman geçirmek üzere dışarı çıktık. merkezi çok güzel kaş'ın. her mekan zevkle döşenmiş, her sokağı güzel. hatıra- hediyelik açısından da oldukça zengin. merkezde küçük çakıl plajı var; çok çok küçük, pek yüzülesi değil. ama biraz yürümeyi göze alınca büyük çakıl plajı var ve orası gayet güzel.
o yolda bir de bir minibüste bir köfte ekmek var ki!!! nasıl bir lezzet o öyle! 6 lira hem de! alper pehlivan'ın yeri adı. uğramadan geçmeyin!
akşam soma'ya destek maçına denk geliyordu, merkezde palmiye cafe'de maç izledik ve yeniden kampa döndük.
*yedinci ve son gün! kampta kahvaltının ardından oradan ayrıldık; yelken kulübünün plajına gidip biraz yüzdükten sonra, malum "ertesi gün seçim var, yol da epey uzun" diyerek öğleden sonra çıktık yola...
denize doyduğum, yorucu ve fakat çok güzel bir tatildi. kaş'a daha çok zaman ayırabilmiş olmayı ve saklıkent'e bir kez daha gidebilmiş olmayı isterdim yalnızca. her ne kadar, "bir daha bu kadar güneye inmeyeceğim, çok sıcak" diyip dursam da kaş ve saklıkent için belki gidebilirim bir kez daha;)
.JPG)
