ailemle yaşarken çok dışa dönük biri değildim. aslında çocukken dışa dönükmüşüm. öyle diyorlar...
sonra orta sonda babam vefat edince, bir şeyler bir daha asla eskisi gibi olmayacak şekilde değişince, ben de değiştim biraz...
her kriz ya da travma bireylerde, ailelerde ve toplumlarda değişim yaratır. normaldir bu.
ben de dıştan içe döndüm sanırım biraz. içime ve aileme.
lise öyle geçti. okul ve ev arasında. çok yeni insan katmadım yakınıma.
sonra üniversite. üniversite için ayrılmadım ailemin yanından. izmir'de okudum. yine okul, ev; ama bu sefer bir de kurslar eklendi. sonra öğrenci değişim programı (erasmus) ile almanya'ya gittim 5 aylığına. orada dışa döndüm epey. ancak, türkiye'ye dönünce yine aileme döndüm. arkadaşlara tercih ettim genellikle ailemle vakit geçirmeyi.
sonra istanbul'a geldim 2009'da. o zaman bir şeyler yeniden farklılaşmaya başladı bende. her ay mutlaka izmir'e gidiyordum yine; çoğunlukla ağlayarak ayrılıyordum hatta... ama burada, yeni arkadaşlar edinmek çok kolay oluverdi birden benim için. hayatımdakisevgiliinsan da buradaydı ve değişimimde onun payı çok büyük elbette.
bakmayın şimdilerde genelde uzanarak/bilgisayar oyunu oynayarak/maç izleyerek geçiriyor akşamlarını; ama pek bir sosyaldi o zamanlar. sergiler, konserler, tiyatro oyunları, geziler, hemen hemen her akşam film geceleri... velhasıl, etkinlikten etkinliğe koştuğumuz bir dönemdi. öyle dolu dolu yaşadık.
o dolu dolu günlerde, istanbul'a gelen çok önemli konserlerden birinde bulunma fırsatım da oldu. hem de oldukça ilginç bir hikaye ile:)
11 aralık 2009 cuma akşamı, spor kıyafetlerimi giymiş, saçımı toplamış haftada 3 defa yaptığım pilatese gitmeye hazırlanıyordum. hayatımdakisevgiliinsan aradı, "yüce'yle kültür üniversitesi'nin kapısındayım, gel, farid farjad konserine bilet bulalım" dedi. konsere yarım saat vardı. "olur mu olmaz mı nasıl olur" diye düşünsem de taksiye atladım hemen. umudum yoktu aslında. tabi o zaman yeniydi ilişkimiz, tanımıyordum onu, işlerinin her zaman nasıl rast gittiğini bilmiyordum.
buluştuk üniversite kapısında, ve buluşur buluşmaz, bilet satmak isteyen bir kız yaklaştı yanımıza, hemen aldık ve bir anda konserde bulduk böylece kendimizi.
onunla sayısız unutulmaz anılarımdan biri de böylece oluşmuş oldu...
