dijital fotoğraf makineleri çıktı/ mertlik bozuldu

çok değil 10 sene öncesine kadar, ortalama her ailede bir tane analog fotoğraf makinesi vardı.

36'lık film alınır, sadece "özel anlar" ölümsüzleştirilirdi. yılbaşı, yaz tatili, doğum günleri gibi.. yılda 3-4 film harcanırdı anca..

onun dışında fotoğraf makineleri öyle herkesin elinde her gün dolaşan bir şey değildi, hele ki evin çocuklarına pek de verilmezdi.

zira her poz değerliydi. her bir poz için deklanşöre basmadan önce iyice özenilir en iyi görüntü yakalanmaya çalışılırdı.

tab ettirilirdi sonra fotoğraflar, merakla alınırdı mahallenin/ semtin fotoğrafçısından. mevsimlerin içiçe geçtiği o özel anlara bakılırdı tek tek. özenle albüm seçilir, fotoğraflar içine yerleştirilirdi.. 

ara ara ailecek ya da misafirlerle fotoğraf albümlerine bakmak çok keyifli olurdu..

yıllar geçti, zaman değişti sonra. dijital makineler yaygınlaştı, cep telefonları fotoğraf çekmeye başladı, kendimize ait fotoğrafları tüm dünyaya gösterebileceğimiz sanal mecralar çıktı.

herkes pek bir merak saldı fotoğraf çekmeye de çekilmeye de.. ne kadar sanat olarak ilgilendi ne kadarı feysbuk'a canti fotoğraf yüklemek için, bilinmez..

ve bence dönem öyle bir dönem ki, çoğu insan, o anı yaşamaktan çok o anı kaydetmenin peşinde.. 

daha önce de konserleri kameraya almakla ilgili yazmıştım benzer şeyleri.. 
http://pinkket.blogspot.com/search/label/amatör%20kamera
garip geliyor bana bu kadarı..

cem yılmaz da diyor ya "yok ben anı yaşamayı sevmiyorum, evde izliycem" diye:) hakikaten öyle bir durumda pek çok insan. 

ilginç, öyle değil mi?