"trend" olayından zerre hazzetmediğimi bilenler bilir.
demem o ki; bir giysi, bir renk, bir saç modeli, bir kitap vs. moda olur olmaz her yerde herkeste görülmesiyle beraber, benim için fena halde değerini kaybetmektedir.
daha önce bahsetmiştim; en çok da, sevdiğim yazarlarda canım sıkılır.
ne haddimizeyse, kendimizce insanları sınıflandırıyoruz ya hani, bazı kitapları bazılarına yakıştırmayız...
hele mevlana'nın ve genel anlamda tasavvufun dahi "ele ayağa düşmesi" hoşuma gitmiyor. sıkı bir tasavvufçu olduğumu söyleyemeyeceğim (mesnevi'yi dahi okumuş değilim zira). lakin, mevlana'yı şu son zamanlarda adeta bir "trend" haline gelişiyle tanıyan insanların mevlana hakkında konuşması itici geliyor.
niye böyle bilmiyorum. belki de güzel şeyler daha çok kişiye ulaştığı için sevinmeli, değerinin azaldığı düşünülmemeli...
esasen, sorun şu sanırım:
çevremde, çok sinir olduğum, hırs ve kendini övmenin vücud bulmuş hali olan bir kadın var ve utanmadan mevlana ile ilgili kitaplar okuyor. çok anlarmış gibi...
anlatabildim mi?
