geçtiğimiz günlerde "boşanmış bir kadın" hakkında müstehzi konuşmalarını duydum bazı adamların.. "çok rahat"(!) olduğundan bahsediyorlardı...
irkildim..
müdahale de edemedim..
bu adamlar -görece- eğitimli, düzgün adamlardı; üstüne üstlük -maalesef- meslektaşlarımdı...
sene olmuş 2013, mesleğinin temeli "insanları anlamak ve koşulsuz kabullenmek" olan bazı insanlar sadece cinsiyetleri "erkek" olduğu için, bazı kadınlar için ileri geri düşünmeyi kendilerine hak görüyorlardı...
nefret ediyorum bu algılardan!
tüm bunlara inat, yaşamımı daima "bekar ve hür bir kadın" olarak geçirmek arzusu duyuyorum içimde..
