Perşembe, Haziran 09, 2011

hayat, gülleden ağır...

sene başında, altıncı sınıflardan bir öğrencimiz trafik kazasında hem annesini hem babasını kaybetmişti, sekizinci sınıf öğrencimiz olan abisi de yoğun bakıma alınmıştı (hatırlarsınız TEM'deki minibüs- tır çarpışması). yakın zamanda abiyi de kaybettik...
2-3 gün önce de birinci sınıflardan bir öğrencimiz babasını kaybetti... kendisinin, 5 yaşındaki kardeşinin ve annelerinin gözü önünde kalp krizi geçirip hastaneye kaldırılmış... orada hayatını kaybetmiş baba. ama çocukların haberi yok... rehber öğretmenin/ rehber öğretmen eşliğinde annenin söylemesi, uygun olan... nasıl söylenir... ne denir...
ne demeli? büyük, çok büyük bir acı...
14 yaşındaydım ben de babamı kaybettiğimde... biliyorum..
çocuklar böyle büyük acılar yaşamasın istiyorum... onarılmaz yaralar açılmasın kalplerinde...