iftarlık gazoz:
yüksel aksu'nun daha önceki iki filminde aldığım ve çok sevdiğim tat bu filminde de mevcuttu.
çağan ırmak'ın filmlerinin bir kısmında (örneğin; babam ve oğlum, dedemin insanları, unutursam fısılda) da olan tattan bahsediyorum. affedin çok klişe olacak, ama, deriz ya "bizden" diye, işte o tat. çocukluk dönemlerimizi, ve bazen de anne babamızdan dinlediğimiz daha eski dönemleri anlatan ve öyle varlıklı aileleri değil de bizim gibi aileleri konu alan filmler.
bir de benim (ve sanıyorum hemşehrilerim) için, istanbul'da değil de ege'de geçiyorsa tadından yenmiyor artık o film. ve evet, sıkılmıyorum defalarca benzer hikayeleri, benzer dönemleri izlesem...
bu film özelinde ise, her şeyden önce çok başarılı oyunculuk sergileyen cem yılmaz'ın ve berat efe parlar'ın (ki ne zordur çocuk oyuncunun başarıyla götürmesi filmi) hakkını teslim etmek gerekir diye düşünüyorum.
onlar dışında da oyunculuklar, görüntüler, filmin kurgusu, akışı gayet başarılıydı.
benim gönlümü çelen bir diğer şey ise, filmin yakın zamanda izlediğim sarmaşık filminin de açılış müziği olan ve beni derinden etkileyen deniz üstü köpürür türküsü ile açılması oldu. bir ula türküsüymüş meğersem...
