hayatımızı, gelecek günlerimizi ve ilişkimizi derinden etkilemesi muhtemel olan o haberi alalı tam bir hafta oldu...
"her kararında yanındayım elbette ben... onun için, kariyeri için iyi olacaksa gitsin elbette... bir şekilde, çok zorlansak da, dayanırız elbette... ölmeyiz yani..."
böyle düşündüm bir haftadır...
ama şimdi ben, o haberi duyduğumdan beri yalnız kaldığım bu ilk gecede, gözyaşlarıma hakim olamıyorum...
nefes alamıyorum gibi hissediyorum..
öyle mutluyum ki ben onunla bu şehirde..
öyle mutluyuz ki...
öyle mutluyuz ki...
dünyadaki hiçbir şeyin, ne olursa olsun hiçbir şeyin bunu bozmaya değmeyeceğini düşünüyorum...
ona sarılmadan bir yılı nasıl geçirebileceğimi...
onsuz bu şehirden nasıl keyif alabileceğimi...
geçtiğimiz yolları arıyor gözüm yine...
