kadın olmaktan sıkıldım.. kadınlığın getirdiği düşünce sisteminden, karmakarışık kafamdan..
her şeyi düşünmekten, irdelemekten, her şeye anlam bulmaya çalışmaktan...
bu ara yeni takıntım, ev ve eşya..
bir böyle hevesleniyorum, güzel kanepe, halı alayım, güzel evim olsun diyorum. diyorum yaşadığım yer önemli..
bir şeyler alıyorum, ya da dekoru değiştiriyorum mesela. bakıyorum sonra, kendi kendime didiniyorum saçma sapan aslında... nedir yani "ev"?
ardından hemen, anlamsızlaşıyor gözümde, ne fark eder diyorum, sahi ne fark eder, akşamdan akşama uğradığım bir yer ev... sıradan çekyat olsa ne olur, en moderninden koltuk olsa ne olur?
erkek olsam, işten gelip atsam kendimi televizyon/ bilgisayar/ ps karşısına, dışardan yemek söylesem... ev, düzen, temizlik gibi şeyler zerre umrumda olmasa..
hiç böyle gelgitler yaşamasam..
daha net olsa hep kafam ve daha umarsız..
