ne kadar pamuk ipliğine bağlı egolarımız...
en ufak darbede yara almaya meyyal...
hep sevilmek, beğenilmek, takdir edilmek istiyoruz; kendi çok sevmediklerimiz, önemsemediklerimiz tarafından bile... şahsımıza gelen en ufak bir eleştiride bile günlerce kafamıza takıp, kendimizi üzebiliyoruz.
insan sosyal varlık, vesselam!
iletişim, ilişkiler çok önemli yer tutuyor hayatımızda.
hatta, naçizane gözlemim; insan çevresiyle iyi ilişkiler kurabildiği oranda mutlu ve psikolojik olarak iyi.
haa tabi mutlu ve psikolojik olarak iyi olduğu oranda da çevresiyle iyi ilişkiler içerisinde...
hangisi sebep hangisi sonuç; iç içe geçmiş biraz.
mutsuz, olumsuz insanlarsa çok zor; enerjini, yaşama sevincini emiyorlar çevresindekilerin. iletişim kurmak da güçleşiyor o zaman...
ne diyim, hepimize mutlu olmayı ve ayrıca herkesin çevresindekilerin de mutlu olmasını diliyorum.
ve sizleri her dinleyişimde içimi neşelendiren bir "bir zamanlar" şarkısıyla başbaşa bırakıyorum:
