toplum olarak kabalaşmamız, kimsenin birbirini düşünmediği bir dönemde oluşumuz değil burada bahsedeceğim...
ben, beni kıran yakınımdaki insanlardan bahsetmek istiyorum. sıklıkla iletişimde bulunduğum hayatımda "olan" insanların düşüncesizliklerinden...
halet-i ruhiyemi daha anlaşılır kılmak için, örnekle taçlandırayım anlattıklarımı.
farz-ı misal, bir bayana "kilo mu aldın?" diye sormak, birinin dış görünüşünü malzeme yaparak çevredekileri güldürmeye çalışmak (dış görünüşle ilgili aydanatlayankedi'nin başarılı bir yazısı var yakınlarda), kırılacağını tahmin ede ede densizce/ ayarsızca ithamlarda bulunmak (örnek: "ezgi de hemen pes eder.")...
gereksiz davranışlar bunlar... insanı inciten... karşı taraftan soğutan...
herkes bi haddini bilebilir mi lütfen!!!
not: evet, kızgınım.
