Bir ay aradan sonra, dün, stüdyodaki yoga derslerime yeniden başladım. Her zamanki gibi şükran ve huzur dolarak ayrılırken, aklıma bir şarkı takıldı.
Yoga felsefesinin çok anımsatacağı bir şarkı olmayabileceğini düşünebilirsiniz. Ama bir şekilde sözleri çağrışım yaptı bana.
Suretlere takılıp durduğumuz geçici dünyada görünenin içindekine bakabilmek ve bir olduğumuzu hep anımsayabilmek dileğiyle...
"İçime attım ne varsa
Anlamaya çalıştım herkesi
Aşkı da sevdim kavgayı da
Anlatamadım ki
Hiç korkmadım çelişkiden
Onaylanmayan ilişkiden
Ne çoğaldım övgüden
Ne azaldım yergiden
Hiç korkmadım yasaklardan
Korunmadım tuzaklardan
Kalktım güvenli kucaklardan
Hep denedim bilerek göstermedim
Kendimi sakladım görmeyi bilenlere
Vitrinime değil iklimime gelenlere
Deliyim aslında Allah'ına kadar deliyim
Kalbimi vereceğim aslımı görenlere"
