hiçbir zaman "bakımlı" olamadım ben. bir yerimi düzeltirken bir yerim eksik kaldı hep.
yeterince önemsemediğimden sanırım... örneğin "şık" olmaktan başka önceliklerim var hep. "rahat" olmak mesela..
kış gelip havalar soğuduğunda ise, birinci önceliğim "üşümemek" oluveriyor. üstüste giyiyorum en ısıtan giysilerimi. ona rağmen üşüyorum çoğu zaman. bu nedenle ara ara "eee yeter! giyiyorum boynu bağrı açık. nasılsa her türlü üşüyorum" gibi tepkiler veriyorum. ardından, kısa bir süre yeniden ince giysilere dönüyorum. sonra daha çok üşüyor, yeniden aba gibi giysilere dönüyorum vs vs. böyle geçip gidiyor 3-4 ayım..
o değil de, aslında şunu diycektim; geçen kış da demişim hatta:
ben kışın her sabah ne giyeceğimi yağış olup olmamasına göre belirlerim. yağmur varsa etek ve uzun çizme ya da dar paça pantolon/tayt ve uzun çizme giyerim muhakkak. zira, eğer pantolonum botun dışında kalıyorsa çok fena kirlenir. ama bakıyorum da, bazıları ona hiç dikkat etmiyor. ve ona rağmen paçaları hep temiz kalıyor. nasıl başarıyorlar bunu?? söyleyin nolur!
