vuhuu, 10 gün olmuş yine yazmayalı.
avm'lerin küçük esnafı bitirdiği gibi bitirdi blog yazarlarını instagram.
paylaşım ihtiyacı instagramda kolay ve hızlıca giderilince bloglar eskisi kadar uğrak yeri olamıyor. ve fakat bendeki yeri ayrı...
bakalım, neler oldu peki bu zaman diliminde:
gri pasaportum geldi!!! iki hafta kaldı finlandiya'ya! bu sırada, önümüzdeki yıl için de bir proje daha yazdık; bu sefer isteğimiz portekiz ve almanya;)
annem istanbul'a geldi ziyaretimize. bunu duyan ablam da eklendi sonradan. hava koşulları el verdiği ölçüde gezdik biz de.
hava güzelken, pek sevdiğimiz boğaz hattını yürüyerek gezdik. ortaköy'den rumelihisarı'na... milyonuncu defa saygı duyduk yine şehr-i istanbul'a...
bu arada, bir şehri öğrenmenin en iyi yolunun onu yürüyerek kat etmek olduğunu söylemiş miydim;)
hava kötüyken ise, sevdiğim tek avm olan aqua florya'ya gidip manzaranın tadını çıkardık.
istanbul akvaryum'u gezdik. turkuazzo'ya gitmiştik 5 yıl önce. istanbul akvaryum daha büyük, gez gez bitmiyor, bir koca gün geçirilebilir orada. yine de belli bir süre sonra, öyle yapay, kapalı yerlerde boğuluyormuşum hissi geliveriyor bana. size de olur mu hiç?
bir başka gün, rahmi koç sanayi müzesi'ne gittik. benim 5. gidişimdi. ama yine keyifle gezdim. müzenin ilk yapısı olan lengerhane binasını gezmemiştim daha önce, bu sefer orayı da gezdim ve o kısmı da çok sevdim.
yağmurlu ve/ya soğuk günlerde müze gezmenin harika bir fikir olduğunu söylemiş miydim peki;)
sonra hayatımdakisevgiliinsanın doğumgünüydü 4 mart. babamın da ölüm günü...
hayatımdaki en zor günün bile bendeki anlamını değiştirebilen bir hediye olduğunu düşünüyorum onun...
evde mütavazi bir biçimde kutladık bu süper karizmatik yeni yaşını:) ellerimle pasta yaptım, sevdiği gibi, bisküvili.
kendisi 30 oldu! tanıdığımda 21, ilişkimiz başladığında 23'tü...
en büyük dileğim, sağlığımızın, aşkımızın, sevgimizin, huzurumuzun, ağız tadımızın yerinde olduğu nice yıllar beraberce, e hadi, inşallah:)
