dergilerde, gazetelerde rastlıyorum da; mesleğinde öne çıkmış, belli başarıyı yakalamış kişiler şöyle anlatıyorlar hep:
"çocukken bile oyunlarda bilmemneyden mikrofon yapar, şarkıcı olurdum." (şimdi şarkıcı olmuş mesela)
ya da
"küçükken bebeklerime giysiler dikerdim." (şimdi tasarımcı olmuş mesela)
vesaire, vesaire...
bense bunu desem mesela:
"küçükken oyunlarda insanları dinler, anlar, kendilerini anlamalarına yardımcı olurdum"...
...
ya da, yine başarı hikayelerinde, şöyle oluyor:
"aslında 5 yıl psikoloji/ işletme/ mühendislik eğitimi aldım. ama mesleğimi hiç yapmadım/ sadece 2 yıl yaptım. bana göre olmadığını anladım. sonra yeteneğimi fark ettim/ pastacılık kursuna gittim." (şimdi ünlü pastacı olmuş mesela)
