herkes için geçerli değil belki ama, benim naçizane gözlemlerim bu yönde...
ancak, ne zaman başlıyor bu "çoksevilmegereksinimi", onu tam kestiremiyorum..
cumartesi günü gözlemlediğim bir olay, küçük yaşlarda başladığının bir örneği oldu benim için.
anlatayım:
dolmuşta 4-5 yaşlarında küçük kız, annesinin oturduğu koltuğun başında ayakta duruyor... nasıl mutsuz, nasıl her şeyden şikayetçi. montunu çıkarmak istiyor, şapkasını düşürüyor, mızmızlanıyor vs vs.
evet, dolmuş kalabalık ve sıkıntılı. bu açıdan kızın mutsuzluğu anlaşılabilir görünüyor.
lakin, kanımca, kızın sıkıntısı fiziksel rahatsızlık değil esasen...
sorun şu ki, annesinin kucağında küçük kardeşi uyuyor.
çok sevdiği annesi, rahatlığı ve ilgiyi "bir başkası"na veriyor onun yerine...
