blog seviyorum ben!
yazmayı, yazdıkça rahatlamayı; okumayı, yazılanlardan öğrenmeyi...
tasarımda sağda "en çok okunan yazılarım" kısmı var bildiğiniz üzere. onun benim için kıymeti şu:
insan çok dönemden geçiyor; dönemeçlerden, farklı süreçlerden... farklı hisler yaşıyor; farklı fikirler düşüyor aklına. temel karakteristik yapılarımız dışında; sürekli değişen ve dönüşen varlıklarız sonuç olarak.
sonra, bir nedenle bir yazı, bir gün çok okunabiliyor ve blogun sağından bana göz kırpıyor. bazen, bu, unuttuğum bir yazım oluveriyor; açıp tekrar okudukça hatırladığım, o güne döndüğüm...
velhasıl, dün de gece gece gördüm ki bir yazım en çok okunanlarda. "aa bu neydi" diye bakarken, altındaki yorumda sevgili meriç ile karşılaştım. bloguna baktım bunca zaman sonra. ve bu güzel tesadüf sayesinde manuş baba ile tanıştım. dinledim dinledim dinledim...
nazan öncel dinleyerek geçmiş hafiften bohem, azıcık entel özentisi ve elbette hüzünlü bir ergenliğim var benim. nazan öncel, kutsallarımdan bu anlamda. onun bir şarkısını başkasından sevebileceğime ihtimal vermezdim; ama, allahım etkisinden çıkamıyorum geceden beri...
dinleyin, bana hak verecekseniz...
