Yolda olmakla ilgili, genelde olumsuz bir yaşantı sonucu, dibe vuruş sonrası ya da arayış, kendini bulma hikayeleri duyuyor, dinliyorum. Bizim hikayemiz de soruluyor. Bizimki gayet “düzen”i kurmuş ve her şey “tıkırında”yken mola vermek oldu.
“Neden şimdi peki?” diye anlam aranırsa zamanlama meselesinde de “Çocukluk hayaliydi, şartlar anca olgunlaştı, mümkün oldu” diyelim.
“Modern yaşam” ile ilgili elbette dertlerimiz var, ama bir “kaçış” hikayesi değil bu. Daha çok “dünyayı tanıma, anlama arzusu” denebilir. Yeni yerler, yeni kültürler öğrenmenin hazzı, geliştiriciliğine duyulan hayranlık gibi 🙂
Gezmeyi zaten çok seviyoruz ve yıllardır her fırsatta farklı şehirlere atıyoruz kendimizi. Ama en fazla 9–10 gün gidebilmiştik şimdiye kadar. Sonra 2-3 yıl önce bir dünya turu fikri düştü içimize. Aslında çocukluk hayalimizdi ama “hayal”di adı üstünde. “Olur mu olmaz mı” derken bunun için çalışmaya başladık. Epey araştırma yaptık ve maddi birikim de. Zaten lüksümüz yoktu hiç; bu süreçte iyice kıstık giyim vs. E biraz da önceden vardı. Sonuçta ben 10, eşim 12 yıldır çalışıyorduk. Ve maddi nesnelere değer vermediğimizden, seyahatlerimiz, -bir de benim mesleki eğitimler haricinde;)- para harcadığımız bir kalem yoktu.
İşte böyleyken böyle...
Ani bir karar değil yani, uzun bir sürecin sonucu diyebiliriz.
İzin meselesinde, benim aylıksız izin hakkım var; eşim de 10 yıldır aynı şirkette olunca nazı geçti, 1 yıl vermediler ama 6 ay ayarlayabildi. Plan başta 1 yıldı; baktık bütçe de zaten çok yok “sadece Güney Asya’yı gezelim madem” dedik.
Rota konusunda net bir plan yapmadık; görmek istediğimiz ülkeler belli olarak çıktık. İlk üç ülke belliydi. Doğu Ekspresi’ni deneyimlemek, Türkiye’nin doğusunu gezmek ve yurtdışına en yakın ülke ile başlamak istiyorduk. İran’a trenle geçmek istedik. İran’dan da en yakın Hindistan’dı. Hindistan vizeli ve vizede ülkeden çıkış biletini görmek istiyor. O dönem Tayland’a uygun bilet bulduk ve aldık. Böylelikle ilk 3 ülke belli olmuş oldu. Biletler nedeniyle İran ve Hindistan’da ne kadar kalacağımız belliydi. Tayland’a girişte maksimum bir ay kalma izni verildiğinden, ülkeye girdiğimizde ne kadar kalabileceğimiz de belli oldu. Sonrasını spontane planladık hep. Tayland’da bir ay nereleri göreceğimizi, oradan Endonezya’ya, sonra Malezya’ya geçmeyi... Şimdi Malezya’da ikinci günümüz. Bir süre buradayız. Sonrası meçhul :)
