sanırım, bir otistikte beni en çok etkileyen şey, "hayat gaile"lerinin olmayışıdır.
yani şöyle,
biz yaşamımız boyunca didiniriz, bir şeyler yapmaya çalışırız, başarılı olmaya, iyi yerlere gelmeye, iyi şeyler yaşamaya çalışırız, pek çok şeye değer veririz, yaşadıklarımızın anlamlı olmasını isteriz..
belli kurallarımız, normlarımız vardır...
okuruz, meslek ediniriz, çalışır para kazanırız, ev, araba alırız, evleniriz, çocuk yaparız... ve tüm bunları yapmamız gerektiğini sanırız... hayatın "bunlar" olduğunu yani...
fakat, bir otistikle yakın temasa geçince ve hiç de böyle dertlerinin olmadığını gözlemleyince tepetaklak oluyor bazen iç dünyam... kendi "var oluş kaygım"la yüzleşiyorum, var oluşumuzu sorguluyorum, anlamlılık duygum azalıyor.. el yordamıyla oluşturduğumuz, aslında doğada olmayan ve fakat ölümüne bağlı olduğumuz normların gerçekliğini düşünüyorum..
hayatın, aslında, sandığımızdan daha farklı bir şey olabileceği geçiyor aklımdan.
Hayatı bu şekilde yaşamaya mecbur ediliyoruz aslında çoğu maddede. Hiç çevremden ilham alarak yaşayan biri olmadım ama aynılaşmak kaçınılmaz oluyor bir yerde.
YanıtlaSilHadi çalışma, hayatını kazanma, kolay değil öyle hayatı istediğin gibi yaşamak. Sadece bir yere kadar özgürüz...
Onların bu bilinçde olmaması da kendi hayatlarını kazanmak zorunda olmamaları zaten, aslında bizden daha mutlular belkide.
sevgili Ponti,
Sil"aynılaşmak kaçınılmaz oluyor bir yerde" demişsin ya, kesinlikle öyle.. başka alternatifimiz yok maalesef..
gerçekten doğru söylemişsin. Yaşamımızda yapmaya çalıştığımız veya yapmamız gerekn şeylerin olması birde otizm olan insanlara baktığımızda bu biraz farklı bir şey yani açıklanması belkide çok zor .
YanıtlaSilsevgili KitapAyracı,
Silaçıklaması zor..
ezgi, senin gibi otistik biri(leri)ni deneyimleme şansım olmadı ama ben de sıklıkla aynı sorgulamayı yaşıyor, ponti'nin dediği gibi aslında çok da "özgür" olmadığımızı anlıyor anlıyor anlıyor ve çıldırıyorum ama hadi gel de çalışma..!
YanıtlaSilsevgili zeze,
Silah ahhh
bir yolu olsa çalışmadan yaşamanın! sadece sanatla, güzelliklerle dolu basit bir hayat mümkün olsa keşke...
keşke yapabilsek ama olamaz ki, mümkün değil.Ama en azından çalışmak için yaşamayı değil yaşamak için çalışmayı deneyebiliriz.
YanıtlaSilsevgili Ilknur Olmez,
Silyaşamak için çalıştığımı düşünüyorum ben aslında ama, o bile fazla geliyor bazen..
haklısın canım aslında yaşam koşullarına göre dayatılandan çok farklı yaşamak durumunda kalabiliyoruz..bende sağlık sorunlarım yüzünden başından beri çizdiğim yada çizilmiş yolun öyle dışına çıktım ki..cidden tüm dengelerim değişti..aslında genelin dışına taşan öyle çok hayat varki ben ancak dahil olunca kavradım.sense bir çok farklı hayatı gözlemleyerek anlayabiliyorsun..aslında bu büyük bir şans değil mi?
YanıtlaSilsevgili Milena,
Silcanım keşke bu sebeple çıkmamış olsaydın şu saçma çizgiden...
evet, bir çok farklı hayatı gözlemlemek büyük şans bence;) işimin keyifli yanlarından biri;)
Nası başlasam bilemedim. Selam! demeliyim sanırım :)
YanıtlaSilMevzumuz
http://hayalmeyalbuschra.blogspot.com/2012/06/cok-democratus.html
yazımda bahsettiğim "Democratus" isimli yeni sosyal medya mecrası. Türk yapımı olması ve ilerde iyi yerlere geleceğine inancımın sonsuz olması yüzünden olacak ki kayıt olmanı, hatta fikirlerini paylaşan bir yazı yazmanı ve tabi ki linkini hayalmeyal.buschra@gmail.com adresime göndermeni istesem mesela?
Yapmam, banane dersen de okuduğun için teşekkürlerimi eder, tekrar görüşmek dileğiyle derim :)
İyi bloglamalar. :))
sevgili Hayal Meyal,
Silselam;)
"bana ne" demem elbet, ama, "bi bakiyim" derim;)