5 gündür izmir'deyim ve yine başladı "aidiyet" sorgulamalarım.
istanbul'da çok mutluyum, belki de 2 yıldır hayatımın en mutlu dönemini yaşıyorum (şükürler olsun).
ama bir yandan, her izmir'e gelişimde, esasında buraya ait olduğumu hissediyorum ölesiye...
komşumu, bakkalımı tanıyor olmaktan, yılların alıştırdığı bir ayakkabı tamircimin, terzimin, midyecimin, tesisatçımın olmasına kadar, başım sıkışsa çevremin geniş olduğunu bilmekten, elbet yardım geleceğine olan inancıma kadar...
aidiyet ne kadar gerekli/ yaşamsal onu da bilmiyorum...
ya da alışkanlıklar/ düzen/ rutin...
tüm bunlardan teker teker uzaklaşmak onarılmaz bir "kayıp" duygusu mu yaşatır insana ya da...
yoksa "alışılır" mı yine...
izmir- istanbul ikilemi de değil aslında bu, temelde... "hangisi daha güzel" kıyaslaması hiç değil...
(şehirleri güzel/ özel kılanın salt şehrin kendisi olmadığını öğreneli çok oldu, zira...)
bir yandan, sokağa çıktığımda esnafa selam verdiğim bir hayat düzenini sevmekle, bir yandan da bağlanamamın (y kuşağı olmanın) ikilemi...
sahip olduklarım, bağlarım hoşuma giderken; beni boğması, sıkması bir zaman sonra... duramamam... yer değiştirmek, yenilenmek istemem...
yurtdışında bu ikilemi koca bir kitabın içine konmuş keskin bir ayraç gibi yaşıyorum ben...
YanıtlaSilsevgili özlemköse,
YanıtlaSilne güzel ifade etmişsin...
Tarkovsky candır.
YanıtlaSilsevgili İnsan olun biraz...,
YanıtlaSilsanırım hiçbir filmini izlemedim.
ah ezgi ah ne guzel yazmissin. hala alisverisimin pek cogunu izmirden yapiyorum. yok mu o magazalar burada var hele istanbulda elbette hepsi var ama olsun ben gidip tezgahtarlarla konusmayi seviyorum. apartmana girerken ust komsunun pencereden uzanip benimle konusmasini seviyorum. ama bazen de bunaliyorum. bazen hic cikmasaydim izmirden diyorum bazen o zaman mutlu olur muydum diyorum. hele yurt disinda olunca iyice zorlasiyor hersey. yazdiklarinin hepsini kafamda beynimde icimde hissediyorum. ah ezgi ah!
YanıtlaSilsevgili Gulcin,
YanıtlaSilyurt dışı çok daha zor olmalı...
ne zaman bitecek bu sorgulama/ ikilem merak ediyorum. ya da bitecek mi...
demişsin ya
"bazen hiç çıkmasaydım izmirden diyorum bazen o zaman mutlu olur muydum diyorum"
ben de bunu kendime sorunca,
"iyi ki çıkmışım" diyebiliyorum sanırım.
umarım...
umarım hepimiz için;)