bazıları çok sempatik olsa da, kabul edelim ki, ülkemizde yaşlıların geneli sevgi dolu değil ve hoşnutsuz.
bu sabah koştur koştur işe giderken, bir yaşlı teyze ile yaşadığım da, bu kanımı perçinledi.
ben sağdan hızlı hızlı yürüyorum, karşımdan da o geliyor; yüzyüze gelmeye yakın o da iyice benim sağıma (kendi soluna) yaklaştı ve öylece kaldık bir an, geçemedik. sonra bana sesini yükseltti "ben sana yol veriyorum sen hala geçmiyorsun" diye. ben de şaşırdım ve "sağdan yürünür yalnız" dedim, ve zaten acelem olduğundan hızlı hızlı devam ettim. arkamdan bir bağırmak bir sinirlenmek ki görmeyin! en çok duyduğum da "senden öğrenicektim doğruyu/ sen mi öğreticeksin bana doğruyu" tarzı cümlelerdi.
dönüp demek istedim "velev ki benden öğreniyorsun, bunda bu kadar kötü olan ne?"...
velhasıl toplum olarak patlayacak bombalar gibiyiz... kolay değil bu ülkede yaşamak zaar...
sevgi dolu ve hoşnut bir yüz ifadesi için özellikle yaşı büyük insanlarda yaşam şartlarının, sağlık koşullarının düzgün olması, maddi ve manevi şartların yeterli seviyede sağlanmış olması gerekir .Hepimizin yaşı ileri doğru akıyor, konuyu da bu doğrultu da değerlendirmemiz lazım diye de düşünüyorum.Sevgiler.
YanıtlaSilsevgili mehtap,
YanıtlaSililk cümlenize tamamen katılıyorum.
ülkemizde insanların yaşları ne kadar ilerlese de ideal yaşam koşullarına ulaşamamaları beni daima çok üzmüştür...
elbette ki yaşlılarımızın hoşnutsuzluklarının ve aksiliklerinin nedenleri var, hepimizinki gibi...
ama ben bu yazımda onları irdelemeyi değil sadece bir anı ve tespitimi paylaşmayı tercih etmiştim...
yaşlılarla ilgili bir de şöyle bir düşüncem var, bakmak istersen:
http://pinkket.blogspot.com.tr/2011/04/gezip-gordugum-kadaryla-refah-duzeyi.html?m=1
ülke olarak mutsuz ve öfkeliyiz :( yaşımızla doğru orantılı olarak da bu durum artıyor gibi :(
YanıtlaSilsevgili zeze,
Silacı bir gerçek bu...