Küçükken hiç bitmeyen hayallerim, isteklerim vardı. Dans etmeyi öğrenmek, gitar çalmayı öğrenmek, yamaç paraşütü, sörf öğrenmek, İtalya'ya gitmek, uzakdoğuya gitmek, rafting yapmak… Ama zamanım, param ya da imkanım vs. yoktu, hep engel vardı… Şimdi İstanbul’dayım, yapmak istediğim her şeyi yapmak için sınırsız imkan var bu şehirde, zamanımın çoğunu bana bırakan bir işim var (çok şükürJ), isteklerimi gerçekleştirmeye yetecek maddi imkanım var (çok şükürJ). Ama, geçmişte hep istediklerim için büyük bir hevesim yok şimdi de… Yakın zamanda fark ettim bunu; üzüldüm…
Bir de tam alakalı değil, ama, çağrışım yaptı; onu da yazayım. Çocuk Suçlarını Önleme Derneği’nin bir eğitiminde “Çocukken her şey olmak isteyebilirsiniz; balerin, dansçı, astronot, bilimadamı…. Buna hakkınız vardır. Ve şansınız da vardır..” tadında bir görüş sunmuştu biri… Haklıydı..
çok şeyi isteyip hiç birisini alamamaktansa tek bir şeyi isteyip onu almak lazım sanırım... öyle ki gerekirse dogru şeyi isteyene kadar hiç bir şey yapmadan beklenebilir.
YanıtlaSilsevgili wasowsky;
YanıtlaSilsanırım haklısın... sanırım en temel sorunum, ilgilerimi, isteklerimi vs. netleştirememiş olmam...
bi de, sen hep yaz;) iyi yazıyorsun zira.
Küçükken o kadar hayalimiz vardı ki. büyüyünce sıkıldık, hepsi çoluk çocuk işi dedik. ama onları kendimizin istediğini unuttuk. daraldım biraz yua.
YanıtlaSil