hayat, ve sanırım en çok da modern hayat, hiç durup da kendimize "ben ne istiyorum?" diye sormaya fırsat vermiyor..
her şey belli önceden.. hangi sosyo-ekonomik sınıfta doğduysanız, ona bağlı olarak..
kendi dahil olduğum orta sınıfta mesela:
mahallenin ilkokulu- ilçenin anadolu lisesi-devlet üniversitesi- yine orta sınıftan mümkünse garantili bir iş- evlilik- çocuk- emeklilik- ölüm.
sanki her birimizin hayali aynı olabilirmiş gibi, "üniversite"nin hayalini kurduk hepimiz lisedeyken...
daha iyi bir alternatifimiz yoktu çünkü...
tutkularımız yok, "çok istediklerimizi" yapmıyoruz hiç birimiz.. bilmiyoruz dahi, neyi istediğimizi...
hislerime tercüman oluyorsun, tamamen katılıyorum...
YanıtlaSilçok doğru, ne istediğini bilmeyen insanlar, insanca yaşayamaz, hayaller kuramaz, çalışır, yer, içer, ölür..önemli olan bir şeyler istemek, sonrası da buna bağlı olarak gelir..
YanıtlaSilSen ne guzel yazmissin Ezgicim
YanıtlaSilsevgili zeze,
YanıtlaSilteşekkürler. benim de bloglarda en çok hoşuma giden "anlaşıldığımı hissetmek" sanırım...
sevgili Buket,
neruda'nın şiirini hatırlattı bana dediklerin..
sevgili Lulu,
çok teşekkürler. mutlu oldum;)