Perşembe, Mayıs 17, 2012

"iş, avutur" derdim önceden.. gel gör ki...

bu da oldu...
3 yıllık çalışma hayatımda, nihayet dün sabah, işe gidip ağlaya zırlaya kendimi dışarı attım...
"kendimi var edemiyormuşum"
"bu iş beni tatmin etmiyormuş"
"çalışmak zorunda olan insanlardan olmak istemiyormuşum"
vs. vs.


ne "moderninsandertleri" yaşıyorum ben allahım!!
insanlar mesela "açlık"la mücadele ederken...

16 yorum:

  1. rabbim açlıkla sınamasın..iş bulunur kuzum..bulunmasa da bir yolu vardır ..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sevgili zoitsa,
      "amin" diyorum canım, ne diyim..

      Sil
  2. Yanıtlar
    1. sevgili Socrates Junior,
      ben de çok sevdim;)

      Sil
  3. kamuda çalışanların ortak problemi, tatminsizlik ve sırf çalışmış olmak için orda olmak. bi çözüm bulursan bana da söyle.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sevgili men de boor,
      evet, "tatminsizlik" doğru kelime!
      çözüm:
      parayı vurup, sevdiğin işi (turta olur, takı tasarımı olur, anaokulu olur...) yapmak bence;)

      Sil
  4. Haklı bir serzeniş bence bu. Aynı dertten muzdaripken hele çok çok haklı buldum. Allah kimseye açlıkla mücadele vermesin ama senelerce okuyup kölelik düzeninde çalışmak ve mekanikleşmek de çok büyük haksızlık bizlere. Daha insani şartlar altında çalışsa insan o zaman sevdiği şeylerle, hobileriyle var edebilir kendisini belki ben ona da vakit bulamayınca aynı senin gibi ağlayarak dışarıya atmak istiyorum kendimi...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sevgili Giz,
      anlaşıldığımı hissetmek ne güzel..
      aynen öyle! şöyle hissediyorum bazen:
      dışarıda bir hayat akıyor; günler, aylar ve hatta mevsimler geçiyor. ve biz ancak iş çıkışı koştur koştur bir yerinden yakalamaya çalışıyoruz hayatı..
      haliyle yoruluyoruz..

      Sil
  5. "dışarıda bir hayat akıyor; günler, aylar ve hatta mevsimler geçiyor. ve biz ancak iş çıkışı koştur koştur bir yerinden yakalamaya çalışıyoruz hayatı..." bundan daha geçerli bir neden mi olur haklı bulmak için seni...katılıyorum sonuna kadar, ben de her gün bu duyguları yaşıyor "ömrüm böyle mi geçecek" duygusu ile fırlayıp kaçasım geliyor :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sevgili zeze,
      yalnız olmadığımı bilmek güzel..
      henüz ilk yıllardan böyleysek, dediğin gibi, çalışarak nasıl geçiricez tüm ömrümüzü???

      Sil
  6. ben çok da niyetli değilim ömür boyu çalışmaya, zaten bizler emekliliğimizi de göremicez:) gak diyeceğim noktaya kadar bekliyorum bakalım...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sevgili zeze,
      ahh sorma, bir de o var! yaklaşık 40 yıl daha çalışmam gerekiyor benim de emekli olmak için!!!
      kısacası, ben de niyetli değilim;)

      Sil
  7. kamuda böyle demiş bir yorumcu sadece kamumu???

    özel sektör daha da fena, ben 12 senedir bu haldeyim ;))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sevgili Yonca,
      "al birini vur ötekine" diyorum!
      ikisinin de birbirine benzeyen ve benzeyen pek çok sıkıntıları var bence.
      bu nedenle kolaylıklar diliyorum cümlemize:)

      Sil
  8. Hayatın en zor tarafı bu sanırım, insanın elini eteğini çekip, doyacak kadar çalışıp hayatını öyle geçirmek geliyor içinden. Ama o da olmuyor.Bir şekilde yine makinelere dönüşüyoruz, hayallerimiz anca yaşlılıkta gerçek olacak sanırım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sevgili Ponti,
      evet, maalesef..
      istediklerimizi yapmak için yaşlılığı beklemek zorunda olmak canımı sıkıyor..

      Sil