Salı, Aralık 25, 2012

biraz ablama, biraz çocukluğuma, ilk gençliğime...

evin ikinci (ya da daha kalabalık ailelerde küçük) çocuğu olmak belki çoğu insan için güzeldir; ama, benim için hayatımı çok büyük ölçüde etkileyen bir hoş tesadüf..
çok değerli bir ablam var çünkü benim.. 
annemden ve babamdan çok öte, çok başka.. 

hayatımı ilmek ilmek örerken ben, her anımda, her kararımda etkili olan bir insan o.. 
şu anki duyarlı, olgun karakterimin (:)) oluşmasında en büyük payın sahibi o.. 
çünkü ben çevreyi korumaktan, kağıtları ve aslında her şeyi tutumlu kullanmayı ondan öğrendim mesela.
iyi filmleri, iyi müzikleri, iyi kitapları, şiirleri, şairleri sonra...
onun sayesinde pek çok şeyle akranlarımdan önce tanıştım..
ilk gençlik bunalımlarımı onunla paylaştım, küçücük yaşta varoluşsal tartışmalar yaptım onunla...
ülkemde neler olduğunu anlamadığım zamanlarda ona sordum..
aa evet, en önemlisi de kitap okumayı sevmeyi öğrendim ondan.... 

sonra, sağlıklı ve dengeli beslenmeyi, resim yapmayı, kompozisyon yazmayı, yemek yapmayı, takı yapmayı, giyinmeyi, hediye almayı ve daha nice yaşamsal beceriyi ondan öğrendim...

kendimi bu açıdan çok şanslı sayıyor ve herkese kendiminki gibi bir abla diliyorum;)

12 yorum:

  1. Benim de abim aynı etkiyi gösterdi üzerimde :) O yüzden kıskanmadım :p

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sevgili Hayal Meyal,
      aynen;) bizdeki hiç kıskançlık olmamıştır, en küçüklüğümüzde bile.

      Sil
  2. Çok hoş bir bloğun var ama benim ilk dikkatime çeken sayfanın hemen başlarındaki maviş'in bebeği oldu. İlkokuldayken bizim evde de vardı o kitap ama sonra başına neler geldi hiç fikrim yok :)

    Sevgilerimle...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sevgili Depresif Ayu,
      teşekkürler!
      ne mutlu, o kitabı bilen birilerini görmek pek mutlu ediyor beni! http://pinkket.blogspot.com/2011/05/mavisin-bebegi.html
      bizimki de kaybolmuştu ama sonradan buldum neyse ki!!!

      Sil
  3. insanın kardeşinin olması bi ayrıcalıktır
    ablasının olması ise çarpı iki ayrıcalık (:

    YanıtlaSil
  4. Bu kadar güzel bir dileğin gerçekleşmesinin benim için bu kadar imkansız olması o kadar acı ki. Hayatımda hep öyle bir bağımın olmayışının eksikliğini hissetmişimdir. Çok şanslısın ezgi:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sevgili renas,
      teşekkür ederim..
      bu dileğin şu andan sonra gerçek olması imkansız, evet.. umarım, ablaya yaklaşan dostların olur senin de!

      Sil
  5. Ne güzel, ben hep imrenmişimdir ablası olanlara. Bazen en yanında olmasını istediğin anda yanında olandır abla. Ablası yada kızkardeşi olmayanlar ne yapsın???

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sevgili annemahsustan,
      evet, yaşamının her anının tanığıdır kardeş..
      olmayanlar da sağlam dostluklar edinsin, onlar da hiç fena değildir ;)

      Sil
  6. iki kız kardeş gibisi yoktur gerçekten. yazdıklarını okurken çok duygulandım. ama atladığın bişeyi hatırlatmak isterim: ablalar da çok şey öğrenirler kardeşlerinden...onlar anlam ve mutluluk katarlar her şeye...

    benim ablam yok ama senin kadar şanslıyım ben de, ablası olabildiğim bir kız kardeşim var ;)

    sevgiler:)

    YanıtlaSil
  7. sevgili zeze,
    umarım öyledir.. ablaların sağladığı faydalarla kıyaslanamasa da kardeşlerin de onlara katkıları oluyordur..
    bu arada, ben ablama kavuşuyorum yarın;)

    YanıtlaSil