yeni yılın 2. kitabı- şemspare

hızımı alamadım ve yeni yılın ilk haftasında ikinci kitabımı da bitirdim.

“amanın da amanın! yeni yılla beraber amma da gaza gelmiş bu kız” diye düşünmeyiniz efendim; şöyle diyelim “sadece epey fırsatım oldu.” 
zira, yılbaşı münasebeti ile geçtiğimiz haftayı bağlayıp yıllık izin kullandım ve memleketime (izmir) geldim. aslında, okumaya fırsatım olmaz diye yanımda hiç kitap getirmemiştim; ama, gelince, ablamın kitaplığından kısa kısa bölümlü, kolay okunabilir kitapları okumaya karar verdim. gezmelerin, sevdiklerimle buluşmaların yanı sıra, zaman buldukça da okudum.

gelelim “şemspare”ye:

daha önce de yazmıştım:

elif şafak, çok başarılı bir romancıdır benim nazarımda, ama konu gazete yazılarına gelince iş değişir.. emek verilerek ortaya çıkmış hiçbir ürünü bir kalemde silip atmak istemem elbette; ama, tüm romanlarını okumuş biri olarak insan soruyor “nerede romanlarındaki o söyleyiş güzelliği, dilin o enfes kullanımı?”…

her romanında son derece özgün, yeni ve yaratıcı olan elif şafak, maalesef deneme tarzı yazılarında ve hatta röportajlarında ve söyleşilerinde sürekli kendini tekrarlıyor bana kalırsa.. belli konular (yazma halleri, seyyah halleri..) ve hatta aynı kelimeler (katre, akide şekeri…) etrafında dönüyor..

bu konuları anlatmak istiyor olabilir tabi ki, herkes istediğini yazmakta özgür sonuçta. benim söylemek istediğim; “artık bana keyif vermiyor”.. yine de, yer yer oldukça değerli tespitlerde bulunmuş ve vurucu bir biçimde ifade etmiş elbette. ben her yazdığını okuduğumdan, gözümde biraz sıradanlaşmış olabilir.. kısacası beni pek sar(s)masa da, yazarla yeni tanışacaklar için keyifli bir buluşma olabilir bu kitap..