hayatta en gıcık olduğum şeylerden biri, liseden
sonra bile, her yere babası tarafından götürülen kızlar. sınavlara, iş
görüşmelerine bırakılan, hatta bazen çıkışı beklenen hani…
oysa kendi ayakları üzerinde durabilmek, her
işi kendin başarabilmek gibisi var mı?
(imrendi...)
Lise2deyken babamın ofisini taşıması sebebiyle sabahları okula o bırakırdı. Sinir bozucu gelirdi o zaman, şimdi ehliyetim var ama arabam yok ki zaten yüreğim de yok. Keşke üniversiteme de babam bıraksa yine diye okula gittiğim her sabah içimden konuşurum. Yağmurlu sabahlar sınav varsa kıyamaz bırakır neyseki :))
YanıtlaSilsevgili yazmasam delirirdim,
YanıtlaSilhangi yaşta olursa olsun, insanın babasının hayatta olması büyük bir destek ve güven hissi veriyor olmalı...