yedinci sınıf öğrencilerimizle müze ziyaretine gittik. onlar gibi benim de ilk gidişimdi, keyifliydi. müze, -osman hamdi bey'in büyük çabalarıyla- osmanlı'da müzeciliğin başlangıcı olması açısından oldukça önemli. bu konudaki ayrıntılı bilgiyi emre caner'in "kaplumbağa terbiyecisi" kitabından keyifle okuyabilirsiniz.
ziyaretimiz esnasında dikkatimi çeken en önemli nokta; çocukların müzeyi ilgiyle ve merakla gezmeleri oldu. yaşayarak ve farklı yöntem tekniklerle öğretimin önemini ve yararını ayrımsadım yine.
bir diğer nokta ise, benim de gezerken büyük keyif almam ve çocukların sorularını rahatlıkla cevaplayabiliyor olmamdı. arkeoloji, uygarlık tarihi hakkındaki bilgimin boyutuna inanın ben de şaşırdım. (bilenler bilir, psikolojide "gizil öğrenme" diye bir kavram vardır; sanıyorum bu durum oraya atıfta bulunuyor.)
bir de içimi burkan bir nokta oldu: çocukların hemen hepsi ilk defa sultanahmet, gülhane bölgesine geliyorlardı. gülhane parkında koşarkenki sevinçleri görülmeye değerdi...
çocukları götürmekle ne iyi yapmışsınız okuması bile çok keyifli
YanıtlaSilsevgili mine,
YanıtlaSilhaklısın. bu tür etkinliklerde çocukların yüzündeki ışıltıyı gördükçe okullardaki sosyal etkinliklerin önemini fark ediyorum. kendi öğrenciliğimden de hatırladığım kadarıyla, çocuklar için unutulmaz bir gün oluyor o gezileri.