tamam, bir 21. yy hastalığı "koşmak, yerinde duramamak, sürekli gelişmek zorunda hissetmek"...
ama, mesleğimde iyice ayyuka çıkıyor bu durum..
görece, yeni bir meslek alanı, sürekli gelişiyor, sınırlarını ve yeterliklerini belirlemeye çalışıyor, kendini tanıtmaya çabalıyor..
sahi bizim kadar mesleğinden konuşan bir başka meslek grubu var mıdır? ya da sürekli mesleki donanımını artırmaya çalışan?
işim dışında, her hafta en az bir seminer, konferans, etkinlik, toplantı, eğitim vs. bir şeyle beslenmeye, mümkün olduğunca mesleki okumalar yapmaya çabalıyorum...
ama hiç yetmiyor, yetemiyorum, yetişemiyorum..
hep daha fazla okumam, öğrenmem, çalışmam, deneyimlemem gerekiyor..
zira, koca bir derya "insan" ve ben, insanları anlamaya çalışıyorum...
(her şeye rağmen; insanların hayatlarına birebir tanıklık edebilmek ve onlara değebilmek keyifli! mesleğimi seviyorum!)
en az sizinki kadar sınırı olmayan, bir o kadar da hızlı gelişen ve yetişmenizin mümkün olmadığı bir sektör biliyorum. bilişim :) hatta sizinkini döver ama bence sizin meslek daha zevkli olsa gerek.
YanıtlaSilsevgili men de boor,
Silhaklısın! sürekli gelişen, asla yakalanamayan alanlardan biri de bilişim! dediğim gibi, sanırım çağımızın bir yaşam biçimi, yetişememek! :)
Biz de nihayetinde insanla çalıştığımız için seni anlayabildiğimi düşünüyorum. Sanırım gelişmek aslında "yetişememe" duygusunu barındırıyor içinde. Bir hocamız şunu derdi hep "ne zaman tamamım dedim,o zaman hata yapmaya başladım". Bu yüzden belki de böyle hissetmen iyidir :) keyfini çıkar...
YanıtlaSilsevgili sedenist,
Silçok haklısın, bence de gelişmek ve gelişme isteği, o koşturmacayı yaratıyor.
zaman zaman yorulsam da, memnunum halimden zaten ;)
Karikatür süper yaa! Cok güldüm:))
YanıtlaSilMesleginiz gercekten cok ilginc. Sanirim az cok benziyor mesleklerimiz, ben de cok seviyorum meslegimi. Insan ve insan psikolojisi herzaman ilgimi cekmistir..
sevgili EQ,
Silhemşireydiniz sanırım?
evet insana yardım mesleklerinden.. o anlamda benziyor.
insan ve psikolojisi oldukça keyfili kesinlikle!
Ben 23 yildir bir cocuk hastanesinin "Kinder-und Jugendpsychiatrie" yani 'cocuk ve gencler psikiyatrisi' bölümünde calisiyorum Almanya'da, cocuk hemsiresi olarak. Yani uzmanlik alanim psikoloji, o yüzden benziyor demistim. Siz terapistsiniz anladigim kadariyla. Kimbilir sizin de ne anlatacak hikayeleriniz, yasadiginiz ne ilginc vakalar olmustur... benim görüp yasadiklarimdan da bir kitap cikardi kesinlikle...
Silsevgili EQ,
Silsizin mesleğiniz de ne güzelmiş!
çok heyecanlandım, hayalimi söylemişsiniz!!! terapist değilim henüz, psikolojik danışmanım. ama çocuklar üzerine eğitimler alıyorum ve çocuklarla terapi yapmak var gelecek planımda! bizim alanda lisans mezuniyeti çok yeterli olamıyor, hep daha fazla eğitime ve donanıma ihtiyaç duyuyoruz..
4 yıldır devlette çalışıyorum ve evet epey vaka gördüm! değişik değişik bir sürü hikayeler..
bu arada bir dönem universitat bremen'da öğrenim görmüştüm ben de;)
"mesleğini severek yapmak" (ya da sevdiği mesleği yapmak mı demeliyim?) ülkemizde çok az kişiden işitilebilecek bir söz. ne mutlu sana! gerçekten şanslı say kendini.
YanıtlaSilayrıca bu araştırmacı ruhun takdire şayan... enerjine sağlık ;)
sevgili zeze,
Silteşekkürler, evet çok şükür ki seviyorum mesleğimi!
darısı herkesin başına;)
ancak böylelikle, daha verimli ve mutlu bireyler (dolayısıyla toplum) olmamız mümkün..
çok değişik bir durum. Ben lojistik sektöründe çalışıyorum. aynı şirkette 15 yılım doldu. en çekirdekten başladım. Şimdi, satış departmanındayım. ve tabir ettiğiniz gibi, yıllarım, hep nefesimi tutarak, koşarak geçti. ve sonra durdurdum kendimi. artık koşmayacağım dedim, bakmışım, büyük adımlarla devam ediyorum. sonra bakmışım bugünlerde yürüyorum. ama bu bile yetiyor. artık herşey adım adım...
YanıtlaSilsevgili Zeynep Özmen Ünlü,
Silne mutlu sana 15 yılı devirmiş, pek çok şeyi deneyimlemiş ve nihayetinde yavaşlamayı öğrenmişsin...
darısı başıma artık, ne diyim ;)