Cumartesi, Temmuz 23, 2011

yaşa gül sev

işarkadaşımın 1,5 yaşındaki oğlu 5 gün önce kanepeden düştü ve 2 gün önce kusmaya başladı. 2 gündür hastanelerde tetkik tahlil vs. koşuşturuyorlar... araştırılıyor, net bir şey söylenemiyor...
endişesi, telaşı yüzünden okunuyor... nasıl acı çektiği...
böyle durumlar, hepimiz için acı farkındalık anları oluyor...
hiçbir şey önemli değil aslında. zannettiğimiz kadar...
yaşayıp, gülüp, sevip, mutlu olmak var sadece... hala hayattayken...
allah kimseye sevdiklerinin acısını yaşatmasın...

2 yorum:

  1. Amin, bu aralar gercekten boyle seyler uzerine oyle cok dusunuyorum ki. Hayatta kafami taktigim seylere bazen uzuluyorum insanlarin bu kadar uzulecek onemli seyleri varken. Yasadigimiz her an kiymetli, ufak tefek seylere canimizi sikacak kadar cok zaman yok esasinda.

    YanıtlaSil
  2. sevgili lulu,
    gün içinde yaşayıp giderken, günlük dertlere gereğinden fazla takılabiliyoruz...
    maalesef, ancak böyle olumsuz yaşantılarla hatırlayabiliyoruz "hayat"ın aslında ne demek olduğunu...

    YanıtlaSil